Persoonlijk hou ik niet van een servies met 1 mooi patroon en alles op elkaar afgestemd. Ik
vind het saai. Ik heb uit vele serviezen 2 stuks gekocht op tuinfairs, braderieën, brocante
winkels en soms ook nieuw. Allemaal met een rozenmotief. Jaren ging dat in gebruik prima.
Maar de laatste tijd is een stapeltje borden me gewoon te zwaar in de handen.
Op zoek naar een lichter alternatief, belandde ik bij melamine serviesgoed.
Beter bekend als campingservies van o.a. Mepal. Licht, afwasmachinebestendig en in veel
kleuren en designs te krijg. Ik wou toch bij de roosjes blijven en daar stuitte ik op een
probleem. Er is veel ontworpen maar veel rozen ben ik niet tegengekomen. Gelukkig is er
dan internet. Na wat surfen ben ik in mijn missie geslaagd en heb lichtgewicht borden met
roosjes gevonden. Die staan nu in de kast.
Maar wat moet ik met die hele stapel stenen en porseleinen borden?
Mooi diggel werk. Beetje bij beetje heb ik me uitgeleefd in de tuin en het kapot getikt met een
hamertje. De kik, het geluid. Wouw. Maar niet op zondag en niet te vroeg vanwege de herrie
die het geeft als je er een klap met een hamer op geeft. Ik hou mijn buren graag te vriend.
Twee emmers binnen handbereik. Een voor de vlakke stukjes MET roosjes, de andere voor
het afval. Mozaïeken heb ik nog nooit gedaan, maar heb er veel zin in het uit te proberen op
een rond tuintafeltje dat om vernieuwing smeekt. Zouden ze dit functionele kunst noemen of
gewoon hergebruik?
Dit verhaal is geschreven door Puck Steinmetz en is een hoofdstuk uit haar verhalenbundel “Worstelen met RA”, verschenen t.g.v. 30 jr. REUMA patiënten vereniging ALKMAAR. Periodiek zullen we hier deze verhalen publiceren.
Publicatiedatum 02-12-2016